Wat wij al heel lang zeggen, wordt vandaag bevestigd door de feiten: de automatische indexering van onze lonen zorgt er niet voor dat de Belgische concurrentiepositie klappen krijgt.

Als we kijken naar de recente cijfers inzake economische groei dan doen we het veel beter dan onze buurlanden. In de eerste maanden van dit jaar groeide ons BBP met 0,5 %. In de EU groeide het BBP gemiddeld slechts met 0,25%, terwijl Duitsland (-0,3 %) en Nederland (-0,7 %) een krimp kenden. Ook de inflatie ligt momenteel lager bij ons: 2,7 % in mei tegenover 6,1 % gemiddeld in Europa.

Hoe dat komt? Economieprofessor Paul De Grauwe zegt dat de automatische loonindexering de belangrijkste oorzaak is van de economische groei. De index zorgde ervoor dat onze koopkracht minder klappen kreeg dan in andere landen. Econoom Ive Marx komt tot dezelfde conclusie en benadrukt het belang van de loonindexering als een buffer voor onze economie. In De Standaard schrijft economisch journalist Stijn Decock dan weer dat ‘de arbeidsmarkt veel minder last lijkt te hebben van de automatische indexering dan vroeger. De vraag naar arbeid blijft hoog.’

Betekent dit dat alles rozengeur en maneschijn is? Allerminst. Onze economie kampt met diverse uitdagingen en voor een grote groep mensen is het (ondanks de index) nog steeds krabben om rond te komen. Het betekent wel dat de index – en meer koopkracht voor mensen in het algemeen – the way to go is voor een sterke en veerkrachtige economie.